Op verzoek
Op verzoek van Wendy Pluymen heb ik enkele jaren geleden een drietal gedichten geschreven die met dementie en Alzheimer te maken hebben. Zij was toentertijd bezig met een project omtrent dit thema en deze problematiek. Met “Jister” heb ik geprobeerd om vast te leggen dat alles van vroeger nog steeds helder en duidelijk is, terwijl de recente zaken verwateren. “Mama-kinke” is de titel van het tweede gedicht waarin ik de tragiek probeer weer te geven van een moeder die van “zorggever” naar “zorgbehoevend” gaat waardoor de rollen omgedraaid worden tussen moeder en kind. “Heem” is geboren uit ervaringen waarbij ik vaak meegemaakt heb dat mensen die in een zorgcentrum verblijven graag naar huis willen, naar hun vertrouwde omgeving.
Jister
Iech wees nog jód wat jister woar
D’r daag, de wèch, d’r mond, ’t joar
Den dat va jister is nit sjwoar
Iech zien ’t duudlieg, zien ’t kloar
Iech zien de huzer, zien de lu
Iech zien ze jister, zoog ze hu
Iech wees jenauw wat iech doe vólt
Noen waat jans effe, han jedóld
Iech bin waal aod mar nit versjlèse
Doch diene naam bin iech verjèse
Mama-kinke
Doa woar ins e kinke sjun en fien
Mit hoare jood wie zonnesjien
Mit dreume vol va vräud en sjpas
Mit bakke roeë, va jinne las
’t Wool zoeë jeer ins mama zieë
Den dat woar al, het wool nit mieë
En wie ’t kinke mama woeëd
Hauw het jevónge wat zie zoeët
D’r nachwoeks koam, de vräud woar jroeës
Noen hauw de mam ‘ne kingersjoeës
De mam jenós van jiddere daag
En leëvet heur leëve mit inne laach
Mar wat is dan dat leëve weëd
Went de mama kinke weëd
Heem
Iech weul zoeë jeer noa heem, heer
Wilt uur miech effe bringe
Den hei huur iech nit heem, heer
’t Is nit wiet, doa hinger
Dat huus-je mit die wiesse duur
De mam hat miech jeróffe
De mam die is ram uvversjtuur
Wen iech nit kom jelofe!
Iech mós d’r pap jon helpe, heer
D’r kieësjeboom nog plukke
Iech don d’r pap jeer helpe, heer
Waat, mieng sjlussele nog zukke
Iech vroag miech aaf wat iech hei mós
D’r janse daag mar zitse
Die wisse jaar nit woa iech woeën
Hei is ’t kiets-je, witste
Woa hat uur peëd en kaar, heer
Dan kant uur miech noen bringe
Iech mós nog noa jen kirch, heer
Doa mós iech hu nog zinge
Iech weul zoeë jeer noa heem, heer
Wilt uur miech effe bringe
Den hei huur iech nit heem, heer
’t Is nit wiet, doa hinger